جوانی گمنام عاشق دختر پادشاهی شد . رنج این عشق او را بیچاره کرده بود و راهی برای رسیدن به معشوق نمی یافت. مردی زیرک از ندیمان پادشاه که دلباختگی او را دید و جوانی ساده وخوش قلب یافت ، به او گفت، پادشاه اهل معرفت است ، اگر احساس کند که تو بنده ای از بندگان خدا هستی ، خودش به سراغ تو خواهد آمد. جوان به امید رسیدن به معشوق ، گوشه گیری پیشه کرد و به عبادت و نیایش مشغول شد ، به طوری که اندک اندک مجذوب پرستش گردید و آثار اخلاص در او تجلی یافت . روزی گذر پادشاه بر مکان او افتاد، احوال وی را جویا شد ودانست که جوان ، بنده ای با اخلاص از بندگان خداست ، در همان جا از وی خواست که به خواستگاری دخترش بیاید و او را خواستگاری کند. جوان فرصتی برای فکر کردن طلبید و پادشاه به او مهلت داد . همین که پادشاه از آن مکان دور شد ، جوان وسایل خود را جمع کرد و به مکانی نامعلوم رفت . ندیم پادشاه از رفتار جوان تعجب کرد و به جست و جوی جوان پرداخت تا علت این تصمیم را بداند، بعد از مدتها جستجو او را یافت. گفت : (( تو در شوق رسیدن به دختر پادشاه آن گونه بی قرار بودی ، چرا وقتی پادشاه به سراغ تو آمد و ازدواج با دخترش را از تو خواست ، از آن فرار کردی ؟ )) جوان گفت :(( اگر آن بندگی دروغین که بخاطر رسیدن به معشوق بود ، پادشاهی را به در خانه ام اورد ، چرا قدم در بندگی راستین نگذارم تا پادشاه جهان را درخانه ی خویش نبینم ؟ پند اخلاقی: در نهایت نیاز ، دست خواهش را بر در خانه انسان نیازمند دراز مکنیم و از تنها بی نیاز عالم طلب نیاز کنیم.

1397/12/22       00000             بندگی دروغین و بندگی راستین       نکته های ظریف، طنز و سرگرمی , پندآموزه ها